the biggest question mark.

outside the rain falls on the streets .

here inside my tears fall down my cheeks.

outside the wind blows in my face.

inside is wish i could blow my sadness away.

outside you see people hiding for the rain .

but inside im trying to hide my pain.

after everything that happened to me there is no one left that can understand my feelings, and everytime some one asks me how i am i will answer that there is nothing and that im just tired.

and when i say that.

its true, i am tired.

tired of hearing the same thing over and over again.

always hearing that im pretty but never pretty enough.

hearing that im cute but never cute enough.

when am i pretty and cute enough ?

no one ever really knows how i am.

thats because no one ever wants to know.

and now its seems like there is some one new, and it leaves me wondering..

will he want to know me ?

will he find me pretty and cute enough.

it leaves me wondering..

will he love me like i would love him?

will he be the one i would want to see every day ?

will he hold my hand when i ask him ?

and will he know how i really am?

will he?

Choises, why are they so hard to make ?

wat wil jij later worden ?
die vraag is mij zeker een miljoen keer gevraagd. maar ook een miljoen keer was het antwoord; "ik weet het nog niet !" als je kind bent heb je namelijk weleens dagen dat je denkt dat je weet wat je wilt worden , maar ik heb het toen te hard van de daken geschreeuwd.
als ik wist wat ik nu weet had ik dat nooit gedaan.
dan had ik nu niet het gevoel dat ik niets meer voor mezelf doe maar altijd maar voor iemand anders...
misschien snap je wel wat ik bedoel; alleen maar je best doen als iemand je zegt dat je dat moet doen. alleen maar doorzetten omdat je anders andere mensen teleur stelt.
ik wou dat ik die drang om te dansen ergens in mijn lichaam kon vinden.
dat meen ik echt.
ik wil het wel, maar eigenlijk ook niet.
ik hoor eigenlijk gelukkig te zijn maar dat ben ik niet. ik had niet zo vroeg mijn leven moeten plannen.
niet zo uitgebreid...
er zijn genoeg mensen die in mijn schoenen zouden willen staan.
maar ik wil het zelf niet eens.
veel mensen zeiden ;
- je hebt zo veel talent.
- je bent zo een leuk meisje.
- maar je wou toch dansen ?
- je wilt later toch beroemd worden ?
nou ik heb nieuws.
het is ook allemaal jullie schuld. ja. ook jullie.
jullie vinden jezelf allemaal zo perfect in jullie rijkeluis leventje.
maar er zijn ook mensen als ik die een beetje proberen om uberhaupt alles te kunnen betalen. wat wil jij later worden ?
die vraag is mij zeker een miljoen keer gevraagd.
maar het antwoord is nog steeds;

ik weet het niet ...